This is a review of Charles Beterams’ book Pink Floyd In De Kuip ‘88, about the Floyd’s two concerts in Rotterdam in June 1988. It’s in Dutch and so is this review. Get over it!

Het staat in mijn geheugen gegrift alsof het gisteren was. Op maandag 13 juni 1988 wachtten we ongeduldig aan De Kuip voor wat het evenement van het jaar zou moeten worden. Het was één van de helderste dagen van het jaar en Pink Floyd had besloten om het concert wat later te laten beginnen. Rechts van mij was er een lichtreclame die las ‘Groen is de kleur… van Pisang Ambon’ en dat was zo ongeveer het enige vertier na urenlang rechtstaan en wachten… en wachten… en wachten...

Pink Floyds soundscape deed de temperatuur nog wat stijgen en gejuich weerklonk telkens als er een zachte Echoesiaanse ping door het stadion klonk. En dan… even wat rumoer met duizenden vingers die naar de lucht wezen. In de verte verschenen twee vliegtuigjes die boven het stadion wat stunts uithaalden. Geen enkele band zou het in zijn hoofd halen om met zo’n, tja, ‘stunt’ het publiek warm te maken. We wisten het toen al: Pink Floyd is bigger than life. Especially live. En dan moest het concert nog beginnen. Ik krijg er nog steeds kippenvel van.

Charles Beterams weet er ongetwijfeld meer over te vertellen en doet dat ook in het 110 bladzijden tellende boek Pink Floyd In De Kuip ‘88. Je dient je te reppen om nog een exemplaar te pakken te krijgen want de eerste (gesigneerde) druk van 500 exemplaren is zo goed als de deur uit. En als ik me niet vergis blijft het daarbij.

Het boek begint met een beknopte geschiedenis van Pink Floyd in Holland zoals dat – meer in detail – beschreven werd in Charles’ vorige boeken Pink Floyd in de Polder (2007) en de opvolger daarvan Pink Floyd in Nederland (2017).

Voor maniakale Floyd liefhebbers is dit een beetje redundant en deze inleiding hapt ongeveer een derde van het boekje weg, een beetje als die ellenlange intro’s van Pink Floyd zelve dus… Een klein foutje, denk ik, op bladzijde 30 waar staat dat Nick Mason besluit ‘om zijn geliefde 1962 GTO Ferrari van de hand te doen’ om de Momentary Lapse tour te bekostigen. Als ik me niet vergis diende de wagen enkel als onderpand voor een lening en heeft Nick Mason nog steeds die wagen in zijn bezit. (Besef je nu dat Pink Floyd fans eindeloos kunnen vitten?)

Op bladzijde 34 kan het boek eindelijk van start gaan en belanden we in Feijenoord, via een ommetje in het Kralingse bos, want in 1987 is het nog niet zeker waar het vliegende varken in Nederland zal zweven.

Er is veel aandacht voor de voorbereiding van het optreden. Beterams haalt voorbeelden aan uit de ‘European Rider’ die zowat alles beschrijft, van de immense stroomvoorziening voor het mega-concert tot het muziekwinkeltje om de hoek dat open moet blijven als er in extremis een set snaren moet worden aangekocht. En er moet natuurlijk een dokter van wacht zijn voor wanneer een muzikant plots een ‘little pinprick’ nodig heeft. Wat betreft alternatief rookmateriaal is er in het stadion meer dan voldoende keus, zoals mijn kornuiten en ik ter plaatse konden vaststellen.

Feijenoord, zoals u ongetwijfeld weet, bevindt zich in de stad en er zijn een heleboel vergunningen aan te vragen. Je wil nu eenmaal niet dat pyrotechnische effecten een woonwijk in de fik zullen steken. De hele organisatorische mikmak, het gelobby en de jacht op tickets neemt ongeveer een derde van het boekje in beslag en is verdomd interessant.

Op bladzijde 68 kan het (eerste) concert eindelijk starten en dat wordt – spijtig genoeg – beschreven in amper twee bladzijden en een half. Het tweede optreden krijgt wat meer aandacht met drie en een half bladzijden tekst. Ik vind dat dit best wat gedetailleerder had gekund en dat is – voor mij – een fikse tegenvaller op het eind.

Geen show zonder toegift. Als ‘encore’ bevat het boek een artikel van Peter Vos, journalist bij Music Maker, over de technische installatie van de band, inclusief de kanaalindeling van het hoofdmengpaneel. Een droom voor de techneuten onder ons en een hoop koeterwaals voor degenen die nauwelijks het verschil kennen tussen een versterker, een voorversterker en een equalizer. Best lekker.

Natuurlijk bevat het boek een heleboel (exclusieve) foto’s, tekeningen, plannen, documenten… dat zijn we van Beterams ondertussen wel gewend, geen slecht woord daarover. Maar het gevoel dat ik heb is dat het geheel qua tekst toch wat magertjes uitvalt en dat het (nog wat) gedetailleerder had gekund.

Al bij al een leuk souvenir voor wie erbij was. Ik was erbij en zal het me mijn leven lang blijven herinneren.

♥ Libby ♥ Iggy ♥

Andere, Nederlandstalige recensies:
Behind The Wall (Nederlandse Editie) 
De Som Der Delen